Miesiąc: styczeń 2022

Impregnacja drewna w domach drewnianych

 

Drewniane domy urzekają swoim naturalnym urokiem. By jednak ten niezwykły efekt estetyczny móc utrzymać na lata, a jednocześnie zachować właściwości drewna wpływające na funkcjonalność domu, niezbędne jest zadbanie o jego odpowiednie zabezpieczenie przed szkodliwymi warunkami. Przy okazji można osiągnąć unikatowe walory estetyczne dobierając barwione produkty.

Ochrona przed czynnikami natury

Drewniany dom jest stale podatny na zmienne czynniki atmosferyczne, które w naszym klimacie są szczególnie dotkliwe. Zarówno deszcze i wilgoć, jak również mrozy powodujące rozpieranie wody w drewnie, działają destrukcyjnie na wszelkie drewniane elementy, niezabezpieczone przed wnikaniem wody. Nie mniej szkodliwe jest słońce, które ponadto powoduje nieestetyczne przebarwienia. Niebezpieczne dla drewna, ale też zdrowia mieszkańców, jest wystawienie drewna na działanie mikroorganizmów, jak grzyby czy pleśnie, które potrafią wzruszyć nawet najsolidniejszą drewnianą konstrukcję, o ile nie zostanie ona odpowiednio zabezpieczona.

Jak skutecznie chronić drewno?

Do zabezpieczenia drewnianego domu warto wybrać wysokojakościowy produkt, który pozwoli ochronić drewno przed wszelkimi znanymi zgubnymi czynnikami i to na wiele lat. Dobry produkt do drewna powinien zabezpieczać je przed szkodliwym działaniem czynników atmosferycznych, w tym  wilgocią i wnikaniem wody oraz  promieniami UV. By móc cieszyć się pięknem naturalnego drewna, warto szukać produktów tworzących powłokę, która nie pęka, nie łuszczy się i przy której nie powstają pęcherze, a po aplikacji podkreśli naturalny rysunek drewna. Nie można też zapomnieć o tym, że produkt powinien zapewnić drewnu odporność na grzyby pleśniowe.

Warto szukać rozwiązań, które mają szybki czas wysychania, by móc sprawnie przeprowadzić prace, nie narażając się na ryzyko deszczu, który mógłby zniweczyć cały wysiłek. Biorąc pod uwagę skalę przedsięwzięcia, dobrze jest zaaplikować produkt, dzięki któremu powierzchnia nie wymaga potem zbyt wielu zabiegów konserwacyjnych i pozostaje zabezpieczona na wiele lat.

Jak przygotować drewno?

Drewno, które ma być gruntowane i malowane, musi być dokładnie przygotowane. Przede wszystkim musi być oczyszczone i suche. W szczególności nie może mieć śladów zabrudzenia tłuszczem, olejem, woskiem, a także rdzą. Należy pamiętać, żeby usunąć korę, łyko, ziemię, odpryski wapna, cementu lub zaprawy murarskiej oraz wszelkie inne zabrudzenia, gdyż będą plamić drewno i zmniejszać przyczepność nanoszonych powłok. Drewno powinno zostać także pozbawione wszelkich luźnych elementów, które należy usunąć za pomocą stalowej szczotki. Dla zapewnienia długotrwałego efektu estetycznego sęki należy usunąć (i wówczas uzupełnić braki czystym drewnem) lub zabezpieczyć specjalistycznymi środkami chemicznymi, gdyż w miejscach żywicznych i na sękach może dojść do odbarwienia farby na skutek oddziaływania temperatury i wilgoci, które są szczególnie widoczne w przypadku jasnych odcieni.

Jeśli jakaś powierzchnia została zaatakowana przez pleśń, należy ją zmyć odpowiednim preparatem, przestrzegając instrukcji. Wszelkie uszkodzenia, pęknięcia czy otwory po gwoździach należy uzupełnić i wyrównać stosując odpowiednią szpachlówkę – w o odcieniu nieco jaśniejszym niż docelowy kolor. Jeśli powierzchnia była wcześniej bejcowana, malowana farbami połyskowymi lub szpachlowana, należy ją co najmniej zmatowić,
a w razie konieczności zeszlifować i wyrównać, by zapewnić odpowiednią absorpcję preparatu przez podłoże. Odpowiednie zszorstkowanie wszystkich elementów jest niezwykle ważne zwłaszcza przy powierzchniach z bali drewnianych. Przy okazji przygotowywania powierzchni należy zweryfikować, czy wszystkie elementy są stabilnie zamocowane za pomocą nierdzewnych elementów łączących.

Zasady aplikacji warstwy nawierzchniowej

Przed przystąpieniem do prac, warto szczegółowo przeczytać nie tylko informacje promocyjne, ale także szczegółową kartę techniczną produktu, by nie zapomnieć o żadnym szczególe.

W przypadku malowania elewacji domu drewnianego, który jest stale poddany działaniu zewnętrznych warunków, przed zastosowaniem wysokojakościowego produktu nawierzchniowego, należy dodatkowo zabezpieczyć drewno odpowiednim preparatem gruntującym. Powinien on m.in. ochronić je przed grzybami podstawczakami, które powodują m.in. butwienie i rozkład drewna oraz przed grzybami sinizny wtórnej. Przy okazji warstwa gruntująca zredukuje chłonność drewna i zmniejszy zużycie produktu nawierzchniowego.

Na to zwróć uwagę

Należy pamiętać, że szczególnie dokładnie trzeba przygotować podłoże z gatunków drewna, które zawierają taniny rozpuszczalne w tłuszczach i w wodzie. Mogą bowiem one negatywnie wpływać na proces schnięcia i utwardzania preparatu oraz osłabić przyczepność powłok nawierzchniowych, a także wywoływać miejscowe odbarwienia. Do gatunków drewna zawierających taniny należą m.in. dąb, mahoń, teak, indygo, cedr, jodła Douglasa.

Zastosowanie ochronnej warstwy gruntującej jest absolutnie niezbędne na wszystkich zewnętrznych powierzchniach drewnianych, które wcześniej nie były poddane obróbce wstępnej lub nie zostały nasycane próżniowo środkiem konserwującym do drewna. Należy pamiętać, by grunt zabezpieczający drewno – a potem także produkt nawierzchniowy –  szczególnie starannie, nawet kilkukrotnie, nakładać w miejscach zakończenia elementów drewnianych. Zawsze trzeba to robić cienkimi warstwami, by produkt mógł jak najgłębiej wniknąć w drewno. Przed przystąpieniem do nakładania warstwy nawierzchniowej  odpowiednim preparatem należy zabezpieczyć także wszelkie powierzchnie metalowe oraz miejsca, które mogą ulec korozji.

Na to zwróć uwagę

Należy pamiętać, by zabezpieczyć rośliny przed zachlapaniem podczas malowania. W przypadku renowacji starych powłok malarskich oraz aplikacji produktu na twardych i egzotycznych gatunkach drewna powinno się wykonać próbę.

Po pomalowaniu powierzchnie muszą być ostrożnie traktowane zazwyczaj przez około 28 dni, by preparat osiągnął swoją pełną wytrzymałość. Gdy przed upływem tego czasu pojawią się jakieś zabrudzenia można delikatnie oczyścić powierzchnię miękką szczotką, wilgotną ściereczką lub mopem.

Aplikując docelowy preparat należy stosować się do wytycznych producenta, w tym w zakresie liczby warstw, ale także temperatury i wilgotności, gdyż może to mieć duże znaczenie dla trwałości powierzchni. Zazwyczaj nakłada się dwie warstwy produktu na nowe powierzchnie, czasem trzy w przypadku jasnych barw lub jedną, gdy mamy do czynienia z już wcześniej malowanym drewnem w dobrym stanie i nie decydujemy się na istotną zmianę koloru. Ostatecznie jednak liczba warstw zależy od chłonności drewna. W większości przypadków produkt można nakładać pędzlem lub metodą natryskową.

Po pomalowaniu powierzchnie muszą być ostrożnie traktowane zazwyczaj przez około 28 dni, by preparat osiągnął swoją pełną wytrzymałość. Gdy przed upływem tego czasu pojawią się jakieś zabrudzenia można delikatnie oczyścić powierzchnię miękką szczotką, wilgotną ściereczką lub mopem.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jak właściwe dobierać środki do ochrony drewna na zewnątrz domu?

Drewno na zewnątrz domu wymaga szczególnej pielęgnacji – jest przede wszystkim narażone na niekorzystne czynniki atmosferyczne. Dlatego przy doborze impregnatu ważne jest gdzie znajduje się drewno, które chcemy zaimpregnować, gdyż inny produkt sprawdzi się lepiej przy nasłonecznionej elewacji, a inny przy drewnianym tarasie w pobliżu basenu. Ważna jest także funkcja powierzchni przeznaczonej do impregnacji – drewno na podłodze werandy jest bardziej narażone na czynniki mechaniczne niż na przykład fasada altany ogrodowej. Dalej należy wziąć pod uwagę efekt, jaki chcemy uzyskać po nałożeniu powłoki, zarówno jeśli chodzi o wybarwienie jak i wykończenie. Bez względu na to, na jaki produkt ostatecznie się zdecydujemy, największą uwagę należy zwrócić na jego skład. Drewno to surowiec naturalny, więc najlepsze będą preparaty, których składniki mają pochodzenie organiczne. Polecamy powłoki na bazie olejów i wosków roślinnych, które nie tylko pozwalają zachować drewnu jego właściwości, ale także nie pękają, nie wybrzuszają się i nie odpryskują.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Jak impregnaty ognioochronne zabezpieczają drewno?

Stosując drewno jako materiał budowlany należy pamiętać, że niezaimpregnowane drewno, jako materiał łatwopalny, w kontakcie z ogniem może się przyczyniać do rozwoju pożaru i rozgorzenia. Z perspektywy bezpieczeństwa pożarowego drewnianych konstrukcji ważne jest zrozumienie, w jakim celu wykonujemy impregnację ogniochronną. Stosując tzw. retardanty przede wszystkim ograniczamy rozprzestrzenianie się ognia (uzyskując np. klasę nierozprzestrzeniania ognia NRO). Kolejną bardzo istotną cechą zaimpregnowanego drewna jest samogaśnięcie płomienia na jego powierzchni po usunięciu źródła ognia. Impregnat przyspiesza zwęglanie powierzchni drewna, co dodatkowo „przygasza ogień”. Jego składniki rozcieńczają palne gazy powstające przy pożarze i pochłaniają wydzielające się ciepło. Mówiąc o impregnacji ogniochronnej należy jednak rozgraniczyć pojęcia „niezapalności” od „niepalności”.
Zaimpregnowane elementy co prawda ostatecznie ulegną spaleniu, jednak nadanie drewnu cechy tzw. „niezapalności” (Euroklasa B) opóźni moment zapalenia się, spowolni rozgorzenie oraz co najważniejsze ograniczy rozwój pożaru.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sadolin Lakierobejca Extra

Chroni drewno przed niszczącym wpływem czynników atmosferycznych. Tworzy trwałe powłoki odporne na biokorozję. Technologia Flexiguard™ tworzy elastyczną i ochronną powłokę, która rozszerza się lub kurczy wraz z drewnem w zależności od temperatury. Formuła z woskiem odpycha wodę.

SADOLIN, www.sadolin.pl

FOBOS® Z-LAK

Chroni przed ogniem drewno na zewnątrz budynków. Gwarantuje uzyskanie klasy nierozprzestrzeniania ognia NRO dla drewnianych elewacji. Zabezpiecza gonty dachowe do klasy niezapalności. Środek odporny na warunki atmosferyczne.

FOBOS, www.impregnatyfobos.pl

Tikkurila Valtti Plus Complete 12 lat ochrony

Lakierobejca impregnująca zapewniająca najwyższy stopień ochrony drewna przed wilgocią, słońcem i zmienną temperaturą do 12 lat dzięki technologii wykorzystującej trzy żywice i podwójną barierę UV. Pozwala podkreślić naturalną strukturę drewna i zachować jego piękno.

124,99 zł/2,7 l, Tikkurila, www.tikkurila.pl

HartzLack Lakierobejca

Koloryzujący lakier ochronno-dekoracyjny do drewna. 2 w 1 – chroni i dekoruje okna, drzwi, meble ogrodowe. Trwale barwi drewno zachowując jego naturalny rysunek. Chroni przez czynnikami atmosferycznymi i biologicznymi. Zawiera specjalne filtry UV. FLEXI FORMULA zapewniająca doskonały efekt estetyczny. Lakierobejca spełnia funkcję impregnatu, bejcy i lakieru jednocześnie. 39 zł /0,75 l, HARTZLAIN, www. hartzlack.pl

Olej Ochronny UV Osmo

Bezbarwna powłoka na bazie naturalnych olejów roślinnych przeznaczona do zabezpieczenia drewna na zewnątrz przed promieniami UV. Jako powłoka wykończeniowa, nałożony na inną powłoką barwiącą, znacząco wydłuża okres pomiędzy niezbędnymi renowacjami. Jako powłoka samodzielna (2 warstwy) skutecznie opóźnia proces szarzenia drewna na powierzchniach pionowych.

OSMO, www.osmo.com.pl

 

LAKIEROBEJCA POWŁOKOTWÓRCZA

Lakierobejca do ochrony i dekoracji powierzchni drewnianych. Zastosowane w niej specjalnie wyselekcjonowane spoiwa zapewniają trwałą elastyczną powłokę, która nie pęka i nie łuszczy się. Pomalowana powierzchnia ma eleganckie, satynowe wykończenie.

GREINPLAST, www.greinplast.pl

 

 

 

 

Tradycja czy płyta fundamentowa? Co sprawdzi się w Twoim domu?

 

Fundamenty tradycyjne oparte są na ławach i ścianach fundamentowych. Połączenie później wykonanego chudziaka oraz ścian fundamentowych bez możliwości pełnego odizolowania tych elementów, powoduje powstawanie mostków termicznych, a w konsekwencji dużych strat ciepła.

Aby uniknąć strat ciepła do gruntu, warto rozważyć postawienie domu na płycie fundamentowej. Płyty fundamentowe posiadają pełną izolację od gruntu, zatem fundament budynku nie ma żadnych mostków termicznych. Płyta sprawdzi się również dużo lepiej w trudnych warunkach gruntowych, gdzie występuje wysoki poziom wody gruntowej lub nośność gruntów jest słaba. Dzięki niskiemu posadowieniu płyty fundamentowej, nie trzeba robić wykopu na 1,4 m. Przeważnie wystarcza wykop na głębokość 50-60 cm. Pozwala to w wielu przypadkach na bezpieczne wykonanie fundamentu i oddalenie się od wody gruntowej. Sama budowa płyty fundamentowej dla domu do 200 m2 zabudowy, to czas około 5-7 dni roboczych plus 28 dni wiązania betonu. Wykonanie ław tradycyjnych z chudziakiem dla takiego samego budynku zajmuje 45 dni plus 28 dni wiązania betonu. Płyta fundamentowa pozwala zatem znacząco przyśpieszyć realizację i zmniejszyć koszty robocizny. Równomierne rozkładanie się ciężaru budynku na całą powierzchnię płyty fundamentowej daje pewność, że budynek nie będzie niekontrolowanie osiadał, a co za tym idzie nie ma ryzyka pękania ścian.

Płyta fundamentowa krok po kroku

Przed przystąpieniem do realizacji płyty fundamentowej należy wykonać badania gruntu, aby ocenić ich stan oraz zakres prac ziemnych. Prace ziemne polegają na wymianie warstwy nienośnej (gleba, nasyp niekontrolowany) na utwardzoną pospółkę, czyli mieszaninę piasku ze żwirem. W podbudowie układana jest pełna kanalizacja oraz wszystkie przepusty (do wody, prądu oraz np. pompy ciepła), które wyprowadzane są metr poza obrys płyty. Na dobrze zagęszczoną podbudowę układana jest izolacja termiczna. Dzięki tej izolacji płyta jest całkowicie odizolowana od gruntu co chroni ją przed utratą ciepła. Jedyną nieizolowaną krawędzią płyty jest posadzka, poprzez którą oddawane jest ciepło do wnętrza budynku. W zależności od ciężaru budynku oraz warunków gruntowych dobierany jest typ izolacji. Kiedy projektowany budynek będzie wykonany z ciężkich materiałów i będzie wywierał duży nacisk na płytę fundamentową lub grunty są podmokłe, zaleca się zastosowanie izolacji polistyrenu ekstrudowanego. Zbrojenie płyty fundamentowej powinno zostać dokładnie indywidualnie przeliczone dla każdego budynku na etapie projektowania. W płycie fundamentowej zaleca się zastosowanie klasycznego, pełnego zbrojenia, czyli górnej i dolnej siatki zbrojeniowej łącznie z strzemionami pod ścianami zewnętrznymi. Takie połączenie pozwala osiągnąć maksymalną nośność dla danego fundamentu. Kolejnym etapem, tym razem opcjonalnym, jest umieszczenie w płycie fundamentowej systemu grzewczego. Można zastosować 3 typy ogrzewania: wodne, powietrzne i elektryczne. Ostatnim elementem jest beton odpowiednio dobrany na etapie projektowania. Jego klasa oraz grubość powinny być zaznaczone w projekcie.

Płyta fundamentowa a budynek drewniany

Płyta fundamentowa jest bardzo dobrym połączeniem z budynkiem drewnianym. Mowa tutaj zarówno o budynku szkieletowym jak i modułowym. W przypadku tego drugiego, można zakończyć stan surowy otwarty bardzo szybko, bo zaledwie w 2-3 miesiące od rozpoczęcia prac. Samo wykonanie płyty fundamentowej jest krótkie, bo trwa przeważnie od 5 do 7 dni roboczych. Montaż ścian domu modułowego również trwa przeważnie kilka dni. Sumując te dni wraz z okresem 28 dni wiązania płyty fundamentowej można bardzo przyśpieszyć czas budowy. Każda płyta fundamentowa jest indywidualnie projektowa dla danego budynku oraz badań geotechnicznych działki, na której będzie zlokalizowany. Na etapie projektowania jest możliwe ustalenie w jaki sposób mają być mocowane ściany do płyty. Konstrukcja płyty pozwala na kotwienie i wiercenie w wyznaczonych miejscach. Lekka konstrukcja budynku drewnianego nie obciąża płyty fundamentowej, co pozwala uzyskać na atrakcyjne zestawienie stali w płycie. Każdy budynek drewniany w zależności od konstrukcji ma inną grubość ściany konstrukcyjnej, co przekłada się na indywidulany dobór grubości izolacji pionowej płyty fundamentowej na podstawie projektu budynku. Dzięki temu nawet najbardziej wymagające konstrukcje będą izolowane zgodnie z sztuką budowlaną. W przypadku domów drewnianych zarówno płyta fundamentowa z systemem grzewczym jak i bez systemu grzewczego będą bardzo dobrze komponowały się z tą technologią. W przypadku grzewczej płyty fundamentowej nie trzeba obawiać się, że przy ewentualnym kotwieniu lub wierceniu uszkodzi się system grzewczy. System grzewczy nie jest układany pod ścianami zewnętrznymi oraz wewnętrznymi, a wokół tych ścian pozostawione zostaje od 10 cm do 15 cm rezerwy, gdzie również nie układa się systemu grzewczego. Takie rozwiązanie minimalizuje ryzyko uszkodzenia umieszczonego już płycie fundamentowej systemu grzewczego.

Koszt budowy fundamentów

Zapewne wydawać się może, że płyta fundamentowa jest droższym rozwiązaniem. Przy jej budowie zużywa się na pewno więcej materiału potrzebnego do izolacji płyty oraz wykonywane są dodatkowe elementy jak drenaż wokół budynku. Należy jednak pamiętać, że płyta fundamentowa znacząco skraca czas budowy, czyli pomniejsza koszty robocizny. Jeżeli w płycie fundamentowej zostanie umieszczony system grzewczy, wtedy płyta jest od razu posadzką budynku i nie trzeba wykonywać na niej żadnej izolacji oraz wylewek. Pozwala to przeprowadzić kilka etapów budowy fundamentów jednocześnie. Okazuje się, że nowa technologia w ostatecznym rachunku wcale nie musi być droższa. Warto wspomnieć, że dzięki lepszej izolacji fundamentu można zaoszczędzić na kosztach użytkowania – ogrzewania domu. Koszty budowy obydwu fundamentów są zbliżone. Jeżeli chcesz, aby realizacja przebiegła szybko, sprawnie i profesjonalnie, a budynek miał charakter energooszczędny to zdecyduj się na płytę fundamentową. Jeżeli cenisz sobie tradycyjność, budynek nie jest wymagający i część prac chciałbyś spróbować wykonać sam, to możesz zdecydować się na fundamenty tradycyjne.

Płyta fundamentowe – wady i zalety

Płyta fundamentowa pozwala znacząco skrócić czas budowy. Dzięki pełnej izolacji od gruntu zostają wyeliminowane wszystkie mostki termiczne, zatem nie ma żadnych strat ciepła do gruntu. Równomiernie rozłożony nacisk na płytę skutkuje bezpiecznym posadowieniem budynku nawet w trudnych warunkach gruntowych – nie ma ryzyka niekontrolowanego osiadania budynku. W płycie można również umieścić system grzewczy, co sprawia że płyta jest od razu docelową posadzką. Płyta działa wtedy jako akumulator ciepła, oddając je do wnętrza budynku. Pojawia się wtedy większa bezwładność, która wydłuża zmianę temperatury w pomieszczeniu. Należy jednak pamiętać, że przy realizacji płyty fundamentowej należy wcześniej przewidzieć wszystkie przyłącza i ich lokalizację oraz wybrać sposób montażu odwodnieni liniowych oraz okien tarasowych.

Z czego najlepiej wykonać hydroizolację płyty fundamentowej?

Klasa styropianu stosowana przy projektowaniu płyt fundamentowych jest uzależniona od obliczeń. Otrzymane z obliczeń naciski na grunt i sprężystość podłoża określają jaką klasę, a właściwie jaką wytrzymałość styropianu musimy zastosować. Izolacja dobierana jest do technologii danego budynku, co ogranicza straty ciepła, ale też zabezpiecza konstrukcje domu, zarówno termicznie, jak i przed wilgocią pochodzenia gruntowego. Warto wiedzieć, na który sposób izolacji się zdecydować – mamy do wyboru ten nieco bardziej tradycyjny w postaci styropianu EPS czy styrodur XPS. Styrodur inaczej nazywany XPS jest zarówno lekki, jak i wytrzymały. W przeciwieństwie do styropianu, styrodur jest gładki, wprost jednorodny i nie posiada wysokiej porowatości, co sprawia, że jest gęsty, twardy i niemalże nie nasiąkliwy. Styrodur posiada niezwykle wysoką wytrzymałość mechaniczną oraz bardzo dużą odporność na wilgoć, dlatego chętnie wykorzystuje się do izolacji zarówno fundamentów, jak i tarasów, cokołów czy płaskich dachów. Dowiedz się, czym charakteryzują się oba warianty i wybierz najlepszy dla siebie.